جلال بن مؤمن اسیر شهرستانی اصفهانیجلال بن مؤمن اسیر شهرستانی اصفهانی، شاعر ادیب، از مشاهیر سخنوران عصر صفویه در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا جلال اصفهانی متخلّص به «اسیر» فرزند میرزا مؤمن شهرستانی، شاعر ادیب، از مشاهیر سخنوران عصر صفویه است. وی داماد شاه عباس اوّل بوده و در شعر و ادب در عصر خویش شهرت فراوان داشت. گویند وی شاگرد فصیحی است. مؤلف ریاض الشعراء معتقد بوده است که شعر او از لحاظ لحن نامطبوع و از لحاظ مضمون عامیانه است گرچه از نبوغ محروم نیست. در منزل او اغلب شعرا حضور می‌یافته و شعرخوانی می‌کرده‌اند و مبتدیان نزد او فنون شعر و ادب را می‌آموختند. [اسیر سرانجام در سال ۱۰۴۹ق بر اثر افراط در می‌خوارگی درگذشته است].۲ - دیوان اشعاردیوان اشعار او بالغ بر بیست هزار بیت بوده است. کلیات اشعار او در سال ۱۲۹۷ق در هند و در سال‌های اخیر در تهران چاپ شده است. این ابیات از اوست: چند گویم با کسی راز دل دیوانه خود را ••••• که خوابم می‌برد گر سر کنم افسانه خود را غبار خاطرم خوش گریه آلود است می‌خواهم ••••• به سیل اضطراب دل دهم ویرانه خود را نمی‌دانم کجا پیدا کنم چندان دل و دعوی ••••• بیارایم اگر از بهر او کاشانه خود را اسیر امشب نمی‌دانم چه گفتم یا چه‌ها کردم ••••• دل دیوانه خود را، دل دیوانه خود را [۱]
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۱۳۸.
[۲]
گوپاموی، محمدقدرت‌الله، تذکره نتایج الافکار، ص۴۹-۴۷.
[۳]
دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ذیل اسیر، ص۲۶۰۵.
[۴]
حسینی سنبهلی، میرحسین‌دوست، تذکره حسینی، ص۴۱.
[۵]
آزادبلگرامی، میرغلامعلی بن نوح، سرو آزاد، ص۵۳.
[۶]
آذر، لطفعلی بیگ بن آقاخان بیگدلی، آتشکده آذر، بخش سوم، ص۹۲۳.
[۸]
حسن‌خان بهادر، سیدمحمدصدیق، تذکره شمع انجمن، ص۸۱.
[۹]
هاشمی، محمدجعفر، تاریخ پانصد ساله خاندان شهرستانی، ص۱۴۹-۱۴۶.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۴۷-۳۴۸. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان | ادیبان ایرانی | ادیبان عصر صفویه | سخنوران اصفهان | سخنوران ایران | سخنوران عصر صفویه | شاعران اصفهان | شاعران ایران | شاعران عصر صفویه
|